تنهایی ها عمیق اند، آشیانه یِ کوچکم!

و تو در خاموشی هایم می درخشی

در آتش و روشنی می درخشی

و من آن قدر دوستت دارم

که فراموش می کنم

زندگی

با بلعیدن زندگان است تنها که ادامه دارد.



... شمس لنگرودی ...
7 امتیاز + / 0 امتیاز - 1393/04/30 - 21:00